Czym jest zupełny rozkład pożycia małżeńskiego i jak jest stwierdzany?

Rozwód to trudne doświadczenie, z którym muszą się zmierzyć niektóre pary. W Polsce, aby uzyskać rozwód, musi być spełniony warunek zupełnego i trwałego rozkładu pożycia małżeńskiego. W tym wpisie omówimy, czym jest ten stan i jak sąd może go stwierdzić.

Zupełny rozkład pożycia małżeńskiego

Zupełny rozkład pożycia małżeńskiego oznacza sytuację, w której małżonkowie nie są już w stanie prowadzić wspólnego życia. Przyczyną mogą być różnice charakterów, konflikty czy zdrada. Zupełność rozkładu oznacza, że małżeństwo nie ma szans na powrót do normalności. Trwałość rozkładu mówi o tym, że sytuacja ta utrzymuje się przez dłuższy czas i nie ma perspektyw na poprawę. Sąd może stwierdzić zupełny rozkład pożycia małżeńskiego na podstawie dowodów przedstawionych przez strony lub zebranych z urzędu.

Dowody na zupełny rozkład pożycia

W postępowaniu rozwodowym strony mają obowiązek przedstawić dowody na zupełny rozkład pożycia małżeńskiego. Mogą to być na przykład zeznania stron, świadków, dokumenty potwierdzające separację czy zdradę. Sąd może również zlecić przeprowadzenie badań przez biegłego psychologa lub psychiatrę, który oceni stan emocjonalny małżonków i ich zdolność do dalszego prowadzenia wspólnego życia. Ważne jest, aby dowody były wiarygodne i rzetelne. Niewątpliwie bardzo ważne jest też wsparcie doświadczonego adwokata. Dlatego też osoby, które potrzebują fachowej pomocy podczas rozwodu w Strzelcach Opolskich lub okolicach, zapraszamy do kontaktu z naszą Kancelarią Adwokacką.

Stwierdzenie zupełnego rozkładu pożycia przez sąd

Sąd stwierdza zupełny rozkład pożycia małżeńskiego na podstawie analizy zgromadzonych dowodów. Jeśli sąd uzna, że dowody są wystarczające, wyda wyrok rozwodowy. Warto jednak pamiętać, że rozwód nie jest jedynym możliwym rozwiązaniem konfliktu małżeńskiego. Sąd może orzec separację, która daje małżonkom czas na przemyślenie swojej decyzji i ewentualne pojednanie. W przypadku braku zgody jednej ze stron na rozwód, sąd może orzec rozwód bez orzekania o winie, jeśli uzna, że dalsze wspólne życie małżonków jest niemożliwe.